Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Audeo dicere, inquit. An eiusdem modi? Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Duo Reges: constructio interrete. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Hoc mihi cum tuo fratre convenit.
Satis est ad hoc responsum.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Bork Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Ut pulsi recurrant?: Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.
Bork: Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Tenent mordicus.: Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino.
Quo modo?: Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi.
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Restat locus huic disputationi vel maxime necessarius de
amicitia, quam, si voluptas summum sit bonum, affirmatis
nullam omnino fore.

Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit,
non deserat.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Non potes, nisi retexueris illa.

Hic cum uterque me intueretur seseque ad audiendum significarent paratos, Primum, inquam, deprecor, ne me tamquam philosophum putetis scholam vobis aliquam explicaturum, quod ne in ipsis quidem philosophis magnopere umquam probavi.