Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Duo Reges: constructio interrete. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?
At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.
Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.

Equidem, sed audistine modo de Carneade? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Odium autem et invidiam facile vitabis.

Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad senectutem esse discenda.

Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit
cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam
timebis.

Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici
possit?

Bork: Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Poterat autem inpune;: An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Easdemne res?: Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Peccata paria.: Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
Ille incendat?: Atque hoc dabitis, ut opinor, si modo sit aliquid esse beatum, id oportere totum poni in potestate sapientis.