Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Sed fortuna fortis; Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Quid tibi, Torquate, quid huic Triario litterae, quid historiae cognitioque rerum, quid poetarum evolutio, quid tanta tot versuum memoria voluptatis affert?

Haeret in salebra.
Quis est enim aut quotus quisque, cui, mora cum adpropinquet, non refugiat timido sanguen átque exalbescát metu?
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.
In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Duo Reges: constructio interrete. Urgent tamen et nihil remittunt. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. An haec ab eo non dicuntur? Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

At iam decimum annum in spelunca iacet.
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Idem adhuc;: A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.
Bork: Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
Bork: Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
Recte dicis;: Bork

Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Haec dicuntur inconstantissime.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda
vides.